پیش‌بینی سبک‌های یادگیری با استفاده از میزان عزت نفس در دانشجویان

زمینه و هدف: سبک یادگیری یک رفتار عادتی و متمایز برای کسب دانش، مهارت یا بازخوردها می‌باشد که از طریق مطالعه یا تجربه کسب می‌شود. کلید اصلی، درگیر کردن فراگیران در یادگیری و فراگیری هرچه بیشتر مطالب توسط آن‌ها، شناسایی ترجیحات و سبک‌های یادگیری آنان و همچنین، شناسایی عوامل تأثیرگذار بر این متغیرها است. در این راه باید تلاش کرد که متغیرهای پیش‌بینی کننده سبک‌های یادگیری به دقت شناسایی شوند تا بتوان شرایط آموزشی را بهسازی نمود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین ارتباط سبک‌های یادگیری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان با میزان عزت نفس آن‌ها بود. روش کار: در این پژوهش توصیفی– تحلیلی- مقطعی، 343 دانشجو شرکت داشتند که بر اساس نمونه‌گیری سهمیه‌ای وارد مطالعه شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ای‌ مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک، نسخه دوم پرسش‌نامه سبک ‌یادگیری Kolb (Kolb learning style inventory یا LSI) و پرسش‌نامه عزت نفس Rosenberg (Self-Esteem Rosenberg Scale) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های 2c، ضریب همبستگی Spearman، رگرسیون لجستیک و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه، 96/2 ± 41/21 سال بود. 3/44 درصد از دانشجویان سبک یادگیری جذب کننده داشتند. علاوه بر این، 9/60 درصد دانشجویان از عزت نفس ضعیفی برخوردار بودند. ارتباط آماری معنی‌داری میان سبک‌های یادگیری و میزان عزت نفس دانشجویان مشاهده نشد. همچنین، یافته‌های مربوط به پیش‌بینی کننده‌های سبک‌های یادگیری نشان داد که تنها جنسیت شاخص پیش‌بینی کننده در تعیین سبک‌های یادگیری بود. نتیجه‌گیری: از آن‌جایی که نتایج پژوهش حاضر نشان داد که عزت نفس دانشجویان با نوع سبک یادگیری ارتباطی ندارد، بنابراین مدرسان می‌توانند مستقل از این شاخص‌ها، به ارزیابی سبک‌های یادگیری دانشجویان بپردازند.